Bu proje, tasarım temelli öğrenme metodolojilerini kullanarak iklim bilincine sahip tasarım eğitiminin öğrenci öğrenmesi ve kalıcılığı üzerindeki etkisini araştırmaktadır.

Bu çalışma, Arttırılmış Gerçeklik (AR) teknolojisinin çocuk hastalarda dişçi kaygısını ve ağrı algısını azaltmadaki etkisini incelemektedir. AR sistemi, interaktif avatarlar, gerçek diş aletlerinin sanal kaplamaları ve çocukları diş prosedürleri sırasında meşgul edecek görsel içerikler sunmaktadır. Araştırma, AR tabanlı dikkat dağıtma yöntemlerinin geleneksel tedavi yöntemleri ve animasyonlu içerik izleme ile karşılaştırılmasını içermektedir. Bulgular, tükürük kortizol seviyeleri, nabız hızı ve psikolojik değerlendirmeler aracılığıyla analiz edilerek, AR’nin stres azaltma üzerindeki etkisini belirlemeye yöneliktir.

Bu proje, ortaöğretim öğrencilerinin kavramsal anlayışlarını, mekansal düşünme yetilerini ve modelleme becerilerini geliştirmeye yönelik arttırılmış gerçeklik tabanlı bir uygulama geliştirmeyi amaçlamaktadır.

Bu çalışma, sanal gerçeklik (VR) ortamında nörobilim ve makine öğrenimi metodolojilerini kullanarak mekansal özelliklerin bireylerin güvenlik algısı üzerindeki etkisini araştırmaktadır. Araştırma, işlevsel çeşitlilik, mekansal hiyerarşi, görüş alanı, düzensizlik ve fiziksel kalite gibi faktörlerin güvenlik hissine etkisini incelemektedir. Katılımcılar, dijital olarak yeniden oluşturulmuş kentsel sokakları VR ortamında deneyimlerken, göz izleme, EEG ve fizyolojik tepkiler kaydedilmiştir. Özne ve nesnel tepkileri analiz etmek için makine öğrenimi tabanlı bir duygu tanıma modeli geliştirilmiştir. Sonuçlar, artırılmış görüş alanı ve düzenli mekansal hiyerarşi gibi kentsel tasarım öğelerinin güvenlik algısını önemli ölçüde artırdığını göstermektedir. Bu bulgular, güvenli kamusal alanlar tasarlamak için bilimsel içgörülerin kentsel planlamaya entegrasyonunun önemini vurgulamaktadır.

Bu çalışma, sanal gerçekliğin (VR), 6-10 yaş arası çocuklarda pulpotomi prosedürleri sırasında kaygı ve ağrı algısını azaltmada etkili bir dikkat dağıtma tekniği olup olmadığını değerlendirmektedir. Çalışmada 90 katılımcı, aktif VR dikkat dağıtma, pasif dikkat dağıtma (çizgi film izleme) ve kontrol grubu olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Çalışma süresince nabız hızı, Yüz Ağrı Ölçeği (FIS), Çocuklar için Diş Kaygısı Anketi (CFSS-DS) ve Frankl Davranış Değerlendirme Ölçeği (FBRS) kullanılarak öncesi ve sonrası ölçümler yapılmıştır. Sonuçlar, VR grubundaki çocuklarda nabız hızında istatistiksel olarak anlamlı bir düşüş olduğunu, dolayısıyla kaygı seviyelerinin diğer gruplara göre daha düşük olduğunu göstermektedir.

Bu çalışma, 4-10 yaş arası çocuklarda tedavi sırasında dişçi kaygısını ve ağrıyı azaltmak için insansı robotların dikkat dağıtma tekniği olarak kullanılmasını araştırmaktadır. Sistem, çocukları etkileşimde tutmak için ses, jestler ve videolar gibi çok modlu etkileşimleri içermektedir. Geleneksel diş hekimi liderliğindeki tedavi grubu ile robot destekli grup arasında yapılan karşılaştırmalı çalışma, robot destekli gruptaki çocukların kalp atış hızı ve davranışsal değerlendirmeler açısından kaygı seviyelerinin anlamlı şekilde daha düşük olduğunu göstermiştir. Bu bulgular, interaktif robotların çocukların diş hekimi deneyimlerini iyileştirme potansiyelini ortaya koymaktadır.